Oficjalne testy z etapu wojewódzkiego XXIX Olimpiady Wiedzy Ekologicznej

Można znaleźć je na facebooku OWE TUTAJ albo na stronie LOP Gdańsk:
Test
Dogrywka
Pytania ustne

Odpowiedzi dostępne TUTAJ

Opłaty środowiskowe

Opłata za gospodarcze korzystanie ze środowiska dotyczy:

• Przedsiębiorców oraz osób prowadzących działalność wytwórczą w rolnictwie, w zakresie upraw rolnych, chowu lub hodowli zwierząt,
• Jednostek organizacyjnych nie będących przedsiębiorcami,
• Osób fizycznych nie będących przedsiębiorcami, korzystających ze środowiska w zakresie, w jakim korzystanie ze środowiska wymaga pozwolenia.
• Jako korzystający ze środowiska ustalasz we własnym zakresie wysokość należnej opłaty i wnosisz ją na rachunek właściwego urzędu marszałkowskiego.

Opłaty wnosisz gdy:

• wprowadzasz gazy lub pyły do powietrza (procesy technologiczne, przeładunek paliw, kotły, silniki spalinowe, chów lub hodowla drobiu),
• wprowadzasz ścieki nie do kanalizacji lecz do wód lub odprowadzasz ścieki do rzeki czy rowu melioracyjnego (ścieki, wody chłodnicze, wody opadowe lub roztopowe, wody zasolone, wody wykorzystane, odprowadzane z obiektów chowu lub hodowli ryb lub innych organizmów wodnych),
• pobierasz wodę z własnych ujęć (wody podziemne, powierzchniowe). Nie wnosisz opłat za wodę kupowaną od dostawców,
• składujesz odpady (mając podpisaną umowę z odpowiednimi przedsiębiorstwami, przekazujesz im obowiązek rozliczeń z urzędem marszałkowskim),
• masz samochód służbowy lub inny pojazd mechaniczny wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej,
• ogrzewasz siedzibę przy użyciu własnego kotła C.O.

Wysokość opłat zależy od:

• Ilości i rodzaju gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza,
• Ilości i jakości pobranej wody oraz od tego, czy pobrano wodę powierzchniową czy podziemną, a także od jej przeznaczenia,
• Ilości, stanu i składu ścieków wprowadzonych do wód lub do ziemi oraz od ich rodzaju,
• Temperatury, w przypadku odprowadzania wód chłodniczych,
• Wielkości, rodzaju i sposobu zagospodarowania terenu, z którego odprowadzane są ścieki (wody opadowe i roztopowe),
• Rodzaju substancji zawartych w ściekach oraz ich ilości,
• Ilości i rodzaju składowanych odpadów.

Nie wnosisz opłat z tytułu tych rodzajów korzystania ze środowiska, których półroczna wysokość nie przekracza 400 zł.

Uwaga:
Niezależnie od wyliczonej kwoty masz obowiązek przesłania formularzy z naliczonych opłat w terminie do końca lipca (za I półrocze) i do końca stycznia następnego roku (za II półrocze) do Marszałka Województwa. Wojewódzkiemu Inspektorowi Ochrony Środowiska przekazujesz informację o wyliczonej kwocie.
Obowiązek ponoszenia opłat ciąży na wszystkich jednostkach organizacyjnych, bez względu na to, czy ustawa o ochronie środowiska nakłada na nie obowiązek posiadania decyzji o dopuszczalnej emisji.
Podmiotem obowiązanym do zapłaty jest podmiot faktycznie korzystający ze środowiska, niezależnie od tego, czyją własnością są urządzenia służące do tego korzystania.

Szczegóły można znaleźć w :Informatorze serwisu Podlaskiego Urzędu Marszałkowskiego

Pozwolenie zintegrowane

Istota pozwolenia zintegrowanego polega przede wszystkim na objęciu pozwoleniem wszystkich sektorów wpływu działalności instalacji na środowisko. 

Przed wprowadzeniem tej regulacji w życie ochrona środowiska nastawiona była na zabezpieczenie poszczególnych elementów środowiska z osobna (wody, powietrza, gleby, fauny, flory itd.) lub zabezpieczenie przed określonymi uciążliwościami (odpadami, promieniowaniem, hałasem, wibracjami, emisją gazów i pyłów do środowiska, itd.).

Ten instrument prawny zapewnia zintegrowane podejście do kontroli i zapobiegania negatywnemu wpływowi na środowisko. Rozwiązanie to nakłania inwestorów do zastosowania technologii, które będą bardziej przyjazne środowisku.


"Pozwolenie zintegrowane jest decyzją administracyjną regulującą zasady wprowadzania substancji lub energii, powodujących zanieczyszczenie, do wszystkich komponentów środowiska z rodzajów instalacji, wskazanych w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 26 lipca 2002r. w sprawie rodzajów instalacji mogących powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości (Dz.U. Nr 122, poz,. 1055) wydanego na podstawie art. 201 ust.2 ustawy - Prawo ochrony środowiska.

Posiadanie pozwolenia zintegrowanego warunkuje w praktyce możliwość prowadzenia (funkcjonowania) tego typu instalacji. Prowadzący instalacje wymienione w tym rozporządzeniu zobowiązani są posiadać pozwolenie zintegrowane, obejmujące wszystkie znaczące aspekty wpływu na środowisko (pobór wody, odprowadzenie ścieków, emisje do powietrza, hałas, powstawanie odpadów, w tym odpadów niebezpiecznych, ograniczanie skutków awarii przemysłowej) w zakresie wymaganym przez prawo. 

Takie instalacje muszą ponadto spełniać wymagania najlepszej dostępnej techniki (ang. best available technique - BAT), a ich eksploatacja nie może powodować pogorszenia jakości środowiska oraz przekraczania tzw. granicznych wielkości emisyjnych, o ile zostały one określone w drodze rozporządzenia Ministra Środowiska. (.)"

W rozumieniu przepisów prowadzącym instalację jest także podmiot uprawniony na podstawie określonego tytułu prawnego do władania oznaczoną częścią instalacji.

Organem właściwym do wydawania oraz zmiany pozwoleń zintegrowanych w sprawach związanych z przedsięwzięciami na terenach zakładów, gdzie eksploatowana jest instalacja kwalifikowana jako przedsięwzięcie mogące zawsze znacząco oddziaływać na środowisko jest Marszałek Województwa.

Organem właściwym do wydawania oraz zmiany pozwoleń zintegrowanych dla instalacji zlokalizowanych na terenach zamkniętych jest RDOŚ Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska, a dla pozostałych przedsięwzięć - Starosta

Źródło: http://www.ekomeritum.pl/cms/dzial/116/pozwolenie-zintegrowane

Rekultywacja gleb

To działania, które mają na celu przywrócenie zdewastowanym gruntom wartości użytkowej
Gleba może zostać zdewastowana, czyli utracić całkowicie swoją wartość użytkową na przykład z powodu złej uprawy roślin lub działalności przemysłowej. Zwykle jest nadmiernie przesuszona, zagruzowana i skażona metalami ciężkimi, a w niektórych terenach jeszcze zasolona. Gleba taka wymaga specjalnej ochrony i wzbogacania. Szczególnie cierpi na brak podstawowych związków mineralnych i substancji organicznej Rekultywacja to szereg zabiegów, które mają przywrócić glebie zdegradowanej jej dawną wartość przyrodniczą. Podstawowe zabiegi rekultywacji to:

1. Zabiegi techniczne

• kształtowanie terenu - zasypywanie wyrobisk, wyrównanie hałd, doprowadzenie do takiego stanu, w którym ilość wody i powietrza w glebie wystarczy aby mogły rosnąć na niej rośliny, czasem gleba jest tak zniszczona, że konieczne jest pokrycie jej warstwą gleby żyznej o takiej grubości aby mogły rosnąć na niej jakiekolwiek rośliny.
• neutralizacja szkodliwych środków - doprowadzenia do stanu, w którym bardzo szkodliwe substancje nie są już groźne dla życia roślin i organizmów glebowych.
• dekoncentracji (rozrzedzenia) - polega to na wymieszaniu gleby skażonej przez bardzo trujące substancje z glebą nieskażoną na dużej powierzchni.

2. Zabiegi biologiczne - polegają na uzupełnieniu zabiegów mechanicznych prostymi zabiegami rolniczymi, które przyspieszają wzbogacenie gleby w składniki pokarmowe niezbędne do życia roślinom. Zabiegi biologiczne to:

• nawożenie organiczne, mineralne, nawozy zielone
• zabiegi agrotechniczne
• wprowadzenie roślinności pionierskiej, czyli takiej która może rosnąć w bardzo złych warunkach i powoli przygotowywać odpowiednie warunki dla roślin bardziej wymagających.

Ażeby zabiegi rekultywacji odniosły pożądany skutek należy pamiętać o kolejnych zadaniach:

• zbadanie przyczyn i skutków degradacji
• ustalenie jak teren ma być zagospodarowany
• ukształtowanie terenu przez wypełnienie wyrobisk glebą w taki sposób, który byłby najkorzystniejszy dla jej przyszłego zagospodarowania
• wyrównanie powierzchni zwałów oraz nadanie zboczom nachyleń zapewniających ich stałość
• właściwe ukształtowanie stosunków wodnych
• odtworzenie gleby przez wykorzystanie zwałowanych gruntów
• neutralizacja gleb toksycznych i użyźnianie jałowych
• zabezpieczenie zboczy obudową biologiczną
• przeciwerozyjna zabudowa roślinnością pionierską skarpy
• regulacja stosunków wodnych

Zagospodarowanie obejmuje zabiegi techniczne połączone z zagospodarowaniem biologicznym, które ma na celu przywrócenie gospodarczej użyteczności terenom zdegradowanym.

Źródło: http://www.zb.eco.pl/inne/zielen/gleby.htm

Oznaczenia na opakowaniach - ekologiczne cz. 2

Inne znaki są w części pierwszej: http://ekologaibrel.blogspot.com/2013/06/kilka-znakow-dla-ekomaniakowale-i-nie.html

Opakowanie nadające się do recyklingu /trzy strzałki/ - znak ekologiczny przeznaczony dla opakowań, które nadają się do ponownego przetworzenia i wyprodukowania z odzyskanych surowców innego, podobnego produktu (aluminium - puszki, tworzywa sztuczne - pojemniki, butelki, papier - torby, tektury do pakowania, wypełniacze do pudełek).

Możliwość ponownego wykorzystania - znak ekologiczny pojawia się na opakowaniach przydatnych do wielokrotnego użytku.

Wewnątrz pętli może znajdować się liczba informująca jaki procent użytych do produkcji materiałów pochodził z recyklingu. Czasem także podaje się nazwę materiału, z którego wytworzono dany produkt ekologiczny.
Informuje nas, że gdy zadbamy o właściwe miejsce jego wyrzucenia, zostanie przerobiony przy minimalnym dodatku nowych materiałów (zamiast trafić na wysypisko śmieci, a w jego miejsce nie trzeba będzie wyprodukować nowego opakowania z nowych surowców, co oznaczałoby większe zużycie surowców, wody i energii, itd.).

Przydatność do recyklingu - znak ekologiczny przydatności opakowania do recyklingu. Wraz ze wzrostem produkcji i zużycia dóbr materialnych wzrasta też obciążenie środowiska odpadami opakowaniowymi. W Polsce tworzą one już około 30% odpadów komunalnych.
Do tej pory nie został stworzony skuteczny mechanizm segregacji i odzysku odpadów komunalnych. 91% z nich trafia na składowiska.




Znak CE - w Polsce istnieje ponad 20 grup produktów, przy produkcji których projektant i wykonawca muszą być szczególnie ostrożni i dołożyć wszelkich starań, aby były wykonane zgodnie z wymogami prawa. To między innymi zabawki, sprzęt elektryczny, w tym telewizory, radia, komputery, aparaty fotograficzne, lampki, lodówki, zamrażarki, wentylatory. Ale też łodzie, odzież ochronna, wyroby budowlane, dźwigi i windy. Jeśli towar jest wyprodukowany zgodnie z przepisami - producent umieszcza na nim znak CE. Symbol CE stosowany jest we wszystkich krajach Unii Europejskiej. Jest pieczątką - wizytówką producenta - że wykonał produkt zgodnie ze wszystkimi wymogami.


Takie opakowania, po wykorzystaniu, nie stają się odpadem. Projektuje się je specjalnie z myślą o ponownym użyciu do tego samego celu. Muszą nadawać się do użycia co najmniej dwukrotnie. Symbol ekologiczny można znaleźć na kontenerach, beczkach, pudełkach, puszkach, kanistrach, ale także na butelkach, szklanych pojemnikach.



Symbol "e" - oznacza, że producent skorzystał z uznaniowego standardowego systemu kontroli wagi lub objętości na etapie produkcyjnym. Znak zamieszczany jest dobrowolnie. Stosuje się go tylko do towarów porcjowanych, wprowadzanych do obrotu w opakowaniach porcjowanych, o ilości nominalnej wyrażonej w jednostkach masy lub objętości, która jest nie mniejsza niż 5 g lub 5 ml i nie większa niż 10 kg lub 10 l. Czyli, że dokonano wewnętrznej kontroli ilości towaru paczkowanego.






Bądź odpowiedzialny, WYRZUCAJ OSOBNO! Rozdzielić opakowanie. Wyrzucić osobno. Karton ma wylądować na makulaturze (bo to papier), a plastikowy - (oznakowany, polietylenowy - PE) worek - ma trafić do (ogólnie mówiąc) plastików. Niestety, niewielu producentów jest AŻ tak precyzyjnych.




Znak bezpieczeństwa - uzyskanie Certyfikatu na Znak Bezpieczeństwa jest obowiązkowe dla wyrobów, które mogą stwarzać zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi. Certyfikat na Znak Bezpieczeństwa może być wydawany tylko przez jednostkę akredytowaną przez PCBC [Polskie Centrum Badań i Certyfikacji SA]. Wykaz materiałów podlegających obowiązkowej certyfikacji na Znak Bezpieczeństwa oraz lista jednostek wydających certyfikaty znajdują się w rozporządzeniu Rady Ministrów (Dz. U. 2000 r. nr 5, poz. 53). W krajach Unii Europejskiej odpowiednikiem Znaku Bezpieczeństwa jest znak CE [wyżej]. Z czasem ma on zastąpić wszystkie narodowe znaki zgodności z krajowymi uregulowaniami prawnymi.
Znak "B" jest przyznawany zgodnie z zasadami systemu certyfikacji, potwierdzając, że dany wyrób, używany zgodnie z zasadami określonymi przez producenta, nie stanowi zagrożenia dla życia, zdrowia, mienia i środowiska.

Oznaczenia na opakowaniach spożywczych

Bez konserwantów - producent żywności informuje ewentualnego nabywcę, że nie stosuje konserwantów.





Poznaj Dobrą Żywność - znak, który mówi, że coś jest naprawdę dobre. Gwarantuje utrzymanie stałego, bardzo wysokiego poziomu jakości oznaczonych nim produktów oraz wiarygodności pochodzenia surowców. Znak przyznawany jest produktom spełniającym kryteria, opracowane przez Kolegium Naukowe do spraw jakości produktów żywnościowych. Dodatkowo - znak wyróżnia produkty na sklepowych półkach. Dla klientów (konsumentów) znajomość znaku "PDŻ" może mieć kluczowe znaczenie przy podejmowaniu decyzji zakupowych. Znak jest nadawany (od 2004 roku) produktom przez polskie Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi na trzy lata. Zgłoszenia są przyjmowane (bezpłatnie) wyłącznie od producentów.

Rainforest Alliance Certified - znak ekologiczny przyznawany przez Ministerstwo Rolnictwa w Stanach Zjednoczonych. Certyfikacja ta promuje żywność uprawianą w sposób przyjazny dla środowiska i ludzi. Znak Rainforest Alliance Certified mogą otrzymać wyłącznie naturalne produkty, których proces powstawania nie wpływa negatywnie na miejscowe lasy, gleby, rzeki czy zwierzęta, takie jak drewno, papier, banany, herbata, kawa, kakao, olej palmowy, kwiaty cięte i paprocie, a także produktom wieloskładnikowym (np. czekolada), a nawet hodowli bydła, farmom przyjaznym dla klimatu i zrównoważonej turystyce. W przypadku produktów z drewna i papieru zakres działania certyfikatu obejmuje tylko pierwszy etap łańcucha produkcji - pozyskiwanie surowca. RA uważana jest za jedną z najbardziej renomowanych międzynarodowych organizacji ochrony środowiska.Symbol ten gwarantuje też, że osoby zatrudnione przy produkcji są dobrze traktowane, a ich rodziny mają dostęp do edukacji i opieki zdrowotnej.


KRAV - znak umieszczany na ekologicznej żywności, przyznawany przez szwedzki Związek Plantatorów Upraw Ekologicznych. Oznaczone nim artykuły zostały wytworzone bez stosowania nawozów sztucznych oraz chemicznych środków ochrony roślin. Znak "Krav-import" upewnia, że żywność z importu pochodzi z gospodarstw ekologicznych. Standardy obejmują wiele czynników, tak by cały system produkcji i stan otaczającego go środowiska były dla zainteresowanych akceptowalne.




Znak certyfikowanego rolnictwa ekologicznego, nadawany przez Polskie
Centrum Badań i Certyfikacji SA. Mogą otrzymać go producenci, którzy respektują europejskie normy ekologiczne - m.in. nie stosują chemicznych środków ochrony roślin i nawozów syntetycznych. PCBC jest w Polsce wiodącą organizacją z doświadczeniem od 1958 r. w zakresie badań i certyfikacji wyrobów pod kątem jakości oraz certyfikacji systemów zarządzania oraz szkolenia personelu.



Euroliść - znak rolnictwa ekologicznego Unii Europejskiej, funkcjonujący od połowy 2010 r. Tak oznaczony produkt pochodzi z certyfikowanego gospodarstwa ekologicznego. Wszystkie ekologiczne produkty żywnościowe pochodzące z Unii od 1 lipca 2012 roku muszą obowiązkowo posiadać ten znak. Ten znak gwarantuje także, że taka żywność została wyprodukowana na terenie UE. Oznaczenie paczkowanej żywności ekologicznej wyprodukowanej przez państwa Unii Europejskiej zgodnie z zasadami rolnictwa ekologicznego obowiązującymi we wspólnocie. Nie obejmuje produktów importowanych spoza terenu Unii.


Marine Stewardship Council - znak ten nadawany jest przez organizację MSC (Marine Stewardship Council - Rada Zarządzania Zasobami Morskimi). Gwarantuje on konsumentowi, że tak oznakowany towar spełnia zasady zrównoważonego rybołówstwa (jego produkcja nie przyczyniła się do pogłębienia problemu przełowienia), a tym samym nie pogłębiła degradacji środowiska.

 Delphin safe - znak ten oznacza, że połów tuńczyka był prowadzony zgodnie ze standardami EIarth Island Institute zatem w sposób bezpieczny dla delfinów.

Oznaczenia na opakowaniach kosmetycznych

 IHTK - „Króliczek z ochraniającą go dłonią” - znak ekologiczny rozpoznawczy organizacji IHTK-Internationaler Herstellerverband gegen Tierversuche in der Kosmetik (Międzynarodowy Związek Producentów Przeciwko Stosowania Testów na Zwierzętach w Kosmetyce), która od lat walczy o zakazanie testów kosmetyków na zwierzętach. Wszystkie produkty, które spełniają wymagania IHTK, są sygnowane tym symbolem ekologicznym. Kupując kosmetyk warto wybrać taki, który na swoim opakowaniu ma etykietę ekologiczną przedstawiającą królika chronionego ludzką ręką – w ten sposób mamy gwarancję, że dany specyfik nie był testowany na zwierzętach, nie był też w ten sposób testowany żaden z jego składników.

 Symbol otwartego słoiczka informuje, jak długo można używać kosmetyku po jego otworzeniu (tzw. PAO - Period After Opening). Podany jest (w miesiącach) okres trwałości po otwarciu (tu na ilustracji po lewej - 6 miesięcy). Pewne produkty nie wymagają podania trwałości tego okresu, ponieważ nie ma ryzyka pogorszenia ich bezpieczeństwa zdrowotnego w trakcie używania. Są to m.in. produkty jednorazowe, szminki, aerozole, spirytus salicylowy. Symbol PAO umieszcza się najczęściej na opakowaniach kosmetyków o trwałości powyżej 30 miesięcy. Wówczas producent może nie umieszczać już na opakowaniu daty terminu trwałości. PAO może również występować na kosmetyku o trwałości poniżej 30 miesięcy, wtedy jednak na opakowaniu występują najczęściej dwa oznaczenia - PAO oraz data terminu trwałości.


 Belgijski Symbol EcoGarantie - znak ekologiczny dla środków do prania, środków czystości i środków do pielęgnacji ciała. Certyfikat ekologiczny przyznawany jest produktom, których proces powstawania nie burzy równowagi biologicznej między ludźmi, roślinami i zwierzętami, uwzględniając przy tym kryteria jakościowe i ekonomiczne. Symbol ekologiczny Ecogarantie informuje konsumenta, że produkt jest ekologiczny, bezpieczny i trwały zgodnie z wymogami belgijskiego instytutu certyfikującego PROBILA UNITRAB.

Oznaczenia na opakowaniach elektrycznych

Etykieta energetyczna - informuje o zapotrzebowaniu danego urządzenia na prąd. Klasę wyznacza się ze stosunku rocznego zużycia energii przez dane urządzenie do standardowego zużycia energii przez inne tego typu urządzenia. Klasy oznacza się literami: A, B, C, D, E, F, G. Klasa G oznacza urządzenia najmniej efektywne, a A - najbardziej. Ponieważ od czasu ustanowienia klas (1995) pojawiły się całkiem nowe możliwości w zakresie oszczędzania energii i zmniejszania zapotrzebowania na prąd, dla niektórych urządzeń stworzono wyższe klasy: A+ oraz A++, a nawet A+++. Etykiety pomagają w podejmowaniu świadomych decyzji o zakupie sprzętu.









Znak ze skreślonym pojemnikiem jest spotykany na opakowaniach urządzeń elektrycznych i elektronicznych, które muszą być zbierane (i utylizowane) osobno. Chodzi o tzw. "elektrośmieci", których nigdy nie należy wrzucać do pojemnika na odpady zmieszane, lecz odwozić w odpowiednie miejsca. W wielu marketach są pojemniki na drobne przedmioty tego typu, często organizowane są przy nich specjalne dni zbiórki zepsutych czy uszkodzonych urządzeń AGD i RTV. Starym komputerom, radioodbiornikom, telewizorom, pralkom lub żelazkom itp. wstęp do śmietników jest wzbroniony! W ich przypadku potrzebny jest profesjonalny demontaż. Odpadów niebezpiecznych nie wolno wyrzucać z innymi odpadami z gospodarstw domowych.

Nordycka Etykieta Ekologiczna przyznawana jest od 1989 roku przez Nordic Council of Ministers, czyli stowarzyszenie Ministrów Krajów skandynawskich: Szwecji, Finlandii, Norwegii i Islandii, a od 1997 roku i Danii. Znak ekologiczny łabędzia posiadają produkty przyjazne dla środowiska - zarówno na etapie produkcji, przez użytkowanie i kończąc na utylizacji. Symbol ekologiczny mogą otrzymać wyroby papiernicze, sprzęt AGD, sprzęt elektroniczny, a w zakresie usług baza hotelowa dla turystów.


Inne oznaczenia

 Sokół (Falkon) - znak "Dobry Ekologiczny Wybór" (Good Environmental Choice) istnieje od 1992 r. i reprezentuje kryteria pozarządowej organizacji ekologicznej - Szwedzkiego Tow. Ochrony Przyrody (The Swedish Society for Nature Conservation - SSNC). Klimat, oceany, lasy, zanieczyszczenie środowiska naturalnego i rolnictwa są ich głównymi obszarami zaangażowania. Przy atestacji brane są pod uwagę wyłącznie ekologiczne cechy towaru. Obecnie (2012 r.) ponad 200 produktów jest oznaczonych tym znakiem; to m.in. środki czystości, papier toaletowy, pieluszki, baterie.



W trosce o naturę - znak ten udostępniany jest do stosowania przez przedsiębiorców współpracujących z organizacją odzysku Polski System Recyklingu SA.







Zielone Płuca Polski - znak ten nadawany jest firmom prowadzącym działalność na obszarze "ZPP" zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju. Znak przyznawany jest towarom, usługom oraz ważnym społecznie inicjatywom na mocy decyzji Kapituły Znaku Promocyjnego ZPP. Obszar objęty porozumieniem zajmuje 63.235 km kw. (ok. 20 proc. pow. kraju), gdzie mieszka prawie 4 mln osób (9,7 proc. ludności ~ 2010 r.). Leży w północno-wschodniej części Polski; obejmuje województwa warmińsko-mazurskie i podlaskie oraz części woj. mazowieckiego, kujawsko-pomorskiego oraz pomorskiego - to jedne z najcenniejszych w kraju i Europie systemów ekologicznych.


EKO-ITB - znak przeznaczony dla produktów budowlanych. Jest przyznawany przez centrum akredytacji Instytutu Techniki Budowlanej. O znak EKO-ITB mogą się starać wyroby budowlane
o względnie mniejszej szkodliwości dla środowiska podczas całego cyklu życia produktu.
Cel tego oznakowania to promowanie zrównoważonego budownictwa. Ma ono na celu ułatwienie identyfikacji przez klienta takich wyrobów i materiałów budowlanych, które odznaczają się właściwościami proekologicznymi. Kupując je, mamy gwarancję, że przy ich produkcji do minimum ograniczono negatywny wpływ na środowisko. Kryteria oznakowania ekologicznego EKO-ITB (przyjęte przez Instytut Techniki Budowlanej) oparte są na wytycznych wynikających z decyzji Komisji Europejskiej. Znak funkcjonuje od 2010 roku.



Certyfikat Rady Dobrej Gospodarki Leśnej (Forest Stewardship Council Asociación Civil). Znak jest gwarancją, że drewno nie pochodzi z miejsc, gdzie prowadzona jest rabunkowa gospodarka leśna, zaś produkt został wytworzony z surowców, które pozyskano z certyfikowanych obszarów leśnych zarządzanych zgodnie z normami FSC. Celem tej organizacji jest popularyzacja takiego sposobu prowadzenia gospodarki leśnej, która uwzględnia zarówno aspekty ekonomiczne, przyrodnicze jak i społeczne lasów i leśnictwa na całym świecie. Certyfikowane tak wyroby gwarantują, że użyte do ich produkcji drewno pozyskano nie przyczyniając się do niszczenia środowiska, łamania praw lokalnej ludności czy też obniżania potencjału ekonomicznego gospodarki leśnej w regionie pochodzenia.




Fair Trade Federation - znak ekologiczny organizacji, która zrzesza działających zgodnie z ideą sprawiedliwego handlu północnoamerykańskich producentów. FTF nie jest organizacją charytatywną. Stara się budować rzeczywiste relacje handlowe w oparciu o transparentność i szacunek dla różnorodności kulturowej. Promuje nie tylko konkretne produkty, ale wspólnotę producentów i sprzedawców, która oparta jest na współpracy i rzetelnej wymianie informacji. O symbol ekologiczny organizacji mogą starać się producenci, którzy płacą godziwe wynagrodzenie, nie korzystają z pracy dzieci, stwarzają bezpieczne warunki pracy i nie niszczą środowiska naturalnego i dbają, by przekazać konsumentom pełne dane o produkcie.

RugMark jest organizacją, która stara się przeciwdziałać praktyce zatrudniania dzieci przy produkcji dywanów. Skala problemu jest ogromna. W Pakistanie, Indiach, Nepalu przy wyrobie dywanów zatrudnionych jest nawet 300 000 dzieci. RugMark przyznaje znak producentom dywanów, którzy spełniają następujące kryteria: nie zatrudniają dzieci, wpuszczają na teren zakładów niezapowiedziane kontrole inspektorów RugMark, przekazują informacje o sprzedaży dywanów oznaczonych przez RugMark, część zysku ze sprzedaży oznakowanych produktów przekazują na programy edukacyjne , które mają pomagać dzieciom z ubogich rodzin.

Źródło: eko.kobylka.pl

Gaz łupkowy- ekologiczny? Wady i zalety.

Jak to działa? Warto obejrzeć film. Dalej lista potencjalnych wad i zalet.

Zalety i wady energii z łupków:

1.  Zalety

• przy produkcji gazu łupkowego powstaje mniej dwutlenku węgla niż przy wydobyciu węgla kamiennego (wydobycie gazu pozwala zredukować emisję dwutlenku węgla nie redukując przy tym ilości produkowanej energii);
• może zaspokoić zapotrzebowanie na gaz naturalny przez następne dziesiątki lat, pozwala zatem zmniejszyć zużycie węgla i ropy na energię i ogrzewanie;
• ceny gazu ustabilizują się a jego użycie stanie się coraz powszechniejsze;
• nastąpi redukcja udziału w światowych dostawach rynkowych gazu z krajów takich jak: Rosja, Iran oraz Wenezuela, nie mających zasobów gazu z łupków;
• wzrosną dochody państwa z tytułu koncesji, marży, jak również podatków;
• nastąpi spadek bezrobocia w wyniku powstania nowych miejsc pracy (bezpośrednio związanych z wydobyciem oraz w branżach powiązanych).

2.  Wady:

• do szczelinowania, eksploatacji i obsługi wierceń potrzebne są duże ilości wody, jeden otwór to zapotrzebowanie na wodę kilkutysięcznego miasteczka (od 10 do 50 tys m³);
• często do wydobycia gazu łupkowego potrzebna jest zmiana infrastruktury – trzeba wybudować oczyszczalnie ścieków, rurociągi lub rowy, którymi woda z otworów eksploatacyjnych będzie odprowadzana; 
• możliwa jest obecność szkodliwych, lotnych substancji wokół wiertni;
• nie da się też przewidzieć jak będzie wyglądał górotwór po szczelinowaniu i wyeksploatowaniu gazu z głębokości 2,5-6,5 km, mogą wystąpić skutki związane z osiadaniem terenu np. powstawanie niecek, bagnisk i zalewów;
• może dojść do powstania szkód wyrządzonych podczas poszukiwania gazu np. w postaci zniszczenia dróg lokalnych, zniszczenia terenów ekologicznie wrażliwych, pól i upraw rolników, pękania ścian w domach znajdujących się w okolicy wiertni;
• mieszkańcy terenów objętych koncesjami obawiają się również hałasu oraz szkodliwości odpadów i zanieczyszczeń;
• utrzymuje się przekonanie, że gaz i płyny wtłaczane pod powierzchnię ziemi mogą wydostać się poprzez sieć szczelin i zanieczyścić użytkowe poziomy wodonośne;
• protesty przeciwko wydobyciu gazu łupkowego występują w miejscowościach turystycznych głównie z racji wzrostu natężenia ruchu karawanów tirów rozjeżdżających drogi, wzrostu poziomu hałasu, jak również z powodu radykalnych zmian w krajobrazie, które mogą wpłynąć na obniżenie wartości turystycznej

Źródła: wiz.pl;

            zif.wzr.pl/

           

KASHUE

W tamtym roku na etapie wojewódzkim(część ustna) były do rozwinięcia skróty i zadania stojące za instytucjami kryjącymi się pod skrótami. Nie spodziewałbym się akurat tego, że i w tym roku będzie takie na ustnym i każą wyjaśnić KASHUE, ale może pojawić się chociażby w teście.

KASHUE-Krajowy Administrator Systemu Handlu Uprawnieniami do Emisji, instytucja inwentaryzująca emisje gazów cieplarnianych w Polsce zgodnie z zobowiązaniami Polski wobec UNFCCC i UE na zlecenie Ministra Środowiska. Umiejscowiona w Instytucie Ochrony Środowiska w Warszawie.

Jak działa biogazownia?

Źródło: rynekinstalacyjny.pl

Różnica między NFOŚiGW, a WFOŚiGW

Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz 16 funduszy wojewódzkich łączą:

• bliska współpraca
• podobna nazwa
• wspólny kierunek działań

Trzeba jednak pamiętać, że podmioty te, choć wspólnie tworzą system finansowania ochrony środowiska w Polsce i często ze sobą współpracują, są jednak niezależne, posiadają odrębne budżety, własne plany działań oraz innych zwierzchników. NFOŚiGW podlega nadzorowi Ministra Środowiska, zaś fundusze wojewódzkie – właściwym zarządom województw.

Źródło: http://www.nfosigw.gov.pl/o-nfosigw/mity-i-fakty/

O NFOŚiGW raz jeszcze, czyli finansowanie i zadania

NFOŚiGW prowadzi samodzielną gospodarkę finansową działając na podstawie ustawy Prawo ochrony środowiska. 

Realizując w praktyce zasadę „zanieczyszczający płaci”, Narodowy Fundusz zasilany jest głównie wpływami z: 

• opłat i kar za korzystanie ze środowiska, 
• opłat eksploatacyjnych i koncesyjnych, 
• opłat wynikających z Prawa energetycznego i ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji
• przychodów ze sprzedaży jednostek przyznanej emisji gazów cieplarnianych 
• innych źródeł.

Czym się zajmuje Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej(inaczej- co finansuje)?

Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej – lider systemu finansowania ochrony środowiska i gospodarki wodnej w Polsce nastawiony na EFEKT– to zapis wizji w realizowanej obecnie Strategii działania NFOŚiGW na lata 2013-2016 z perspektywą do 2020 r. Oznacza to, że NFOŚiGW będzie dążył do tego, aby być instytucją:

E – ekologiczną (respektującą i promującą zasady zrównoważonego rozwoju),
F – finansującą (efektywnie wspierającą finansowo działania w zakresie środowiska i gospodarki wodnej),
E – elastyczną (dostosowującą się do potrzeb odbiorców),
K – kompetentną (w sposób kompetentny i rzetelny wypełniającą obowiązki instytucji publicznej),
T – transparentną (realizującą swoje zadania w sposób etyczny, jawny i przejrzysty).

Źródło: http://www.nfosigw.gov.pl/o-nfosigw/

Hasło Światowego Dnia Ziemi 2014

Światowy Dzień Ziemi 2014 pod hasłem Zmieniaj nawyki - nie klimat!
Światowy Dzień Ziemi - obchodzony jest na świecie od 1970 roku, a od 1990 roku Dzień Ziemi obchodzony jest również w Polsce, zawsze 22 kwietnia.

Międzynarodowy rok ONZ

Co któryś test przewija się pytanie o to, pod jakim hasłem był obchodzony Międzynarodowy Rok ONZ(ostatni, bądź obecny):

Tegoroczny (2014) jest obchodzony pod hasłem: Międzynarodowy Rok Rolnictwa Rodzinnego

Natomiast zeszłoroczny (2013), pod hasłami:
-Międzynarodowy Rok Współpracy w Dziedzinie Wody
-Międzynarodowy Rok Komosy Ryżowej


Źródło: pl.wikipedia.org

Nieco o Parkach Narodowych w Polsce

Parki narodowe tworzy się na obszarach wyróżniających się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, w celu zachowania różnorodności biologicznej, zasobów, tworów i składników przyrody nieożywionej oraz walorów krajobrazowych, przywrócenia właściwego stanu zasobów i składników przyrody, odtworzenia zniekształconych siedlisk przyrodniczych oraz siedlisk roślin, zwierząt lub grzybów.

Najważniejszym celem działania parku jest ochrona przyrody. Na jego obszarze ochronie podlega całość przyrody oraz swoiste, charakterystyczne dla każdego regionu walory krajobrazowe.

Dotychczas w Polsce utworzono 23 parki narodowe, które zajmują powierzchnię 316 748 ha, co stanowi ok. 1% powierzchni kraju. Najmniejszy jest Ojcowski Park Narodowy - 2146 ha, zaś największy Biebrzański Park Narodowy - 59 223 ha.

Za Światowe Rezerwaty Biosfery uznano 8 parków narodowych (Babiogórski Park Narodowy, Białowieski Park Narodowy, Bieszczadzki Park Narodowy, Kampinoski Park Narodowy, Karkonoski Park Narodowy, Poleski Park Narodowy, Słowiński Park Narodowy, Tatrzański Park Narodowy), zaś siedem należy do Konwencji Ramsarskiej, chroniącej obszary wodno-błotne ważne dla ptaków (Biebrzański Park Narodowy, Narwiański Park Narodowy, Karkonoski Park Narodowy, Poleski Park Narodowy, Park Narodowy "Ujście Warty", Słowiński Park Narodowy, Wigierski Park Narodowy).
Parki narodowe w Polsce mają charakter leśny, gdyż niemal 62% ich powierzchni zajmują lasy. Wyjątek stanowi Park Narodowy "Ujście Warty", gdzie lasy stanowią 1% powierzchni Parku a ochroną objęte są tu przede wszystkim otwarte siedliska łąkowe, gęsta sieć kanałów i starorzeczy, które są najważniejszą w Polsce ostoją ptaków wodnych i błotnych. W Narwiańskim Parku Narodowy lesistość stanowi 3% powierzchni, natomiast najważniejszym walorem przyrodniczym jest tu unikalny charakter Narwi (system rzek anastomozujących), która w granicach Parku płynie wieloma kanałami. W pozostałych parkach udział lasów w powierzchni parku waha się od 26% w Biebrzańskim Parku Narodowym do 96% w Roztoczańskim i Magurskim Parku Narodowym.

Ochroną ścisłą, wykluczającą jakąkolwiek ingerencję człowieka, objęto 21% ogólnej powierzchni parków, zaś ochroną częściową, umożliwiającą prowadzenie zabiegów ochronnych w celu zachowania bądź przywrócenia właściwego stanu zasobów przyrodniczych - 60% ogólnej powierzchni parków. Pozostałe 19% stanowią tereny zajęte przez infrastrukturę parku, tereny rolne oraz obszary własności prywatnej, objęte ochroną krajobrazową.

W parkach narodowych wyróżniono 317 zespołów roślinnych, w tym 76 zespołów leśnych i zaroślowych oraz 241 nieleśnych, na ogólną liczbę 410 zespołów roślinnych znanych w kraju. Wśród nich znajduje się 20 zespołów endemicznych (czyli unikalnych dla danego miejsca lub regionu), około 180 gatunków roślin objętych ochroną gatunkową.

W parkach można spotkać przedstawicieli wszystkich występujących w Polsce gatunków ssaków, około 250 gatunków ptaków i kilkanaście tysięcy gatunków owadów, jak również licznych przedstawicieli gadów, płazów i ryb.

Dla turystów udostępniono 129 ścieżek dydaktycznych oraz 3 243 km szlaków turystycznych. Ponadto, niemal we wszystkich parkach narodowych działają muzea lub ośrodki dydaktyczno-informacyjne. Parki prowadzą także własną działalność wydawniczą. Liczba gości odwiedzających polskie parki narodowe wynosi ok. 11 milionów rocznie.

Wszystkie polskie parki narodowe włączono do Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000.

Źródło: https://www.mos.gov.pl/artykul/2236_parki_narodowe/311_parki_narodowe.html

Monitoring Środowiska w Polsce

Zadaniem monitoringu przyrody jest określenie wpływu zmian środowiskowych na organizmy w celu zapobiegania negatywnym skutkom tych zmian w przyrodzie, a więc uzyskania danych dla zorganizowania skutecznej ochrony gatunków i układów ekologicznych. Za monitoring przyrodniczy różnorodności biologicznej i krajobrazowej w ramach państwowego monitoringu środowiska odpowiada Główny Inspektor Ochrony Środowiska. 

Monitoring przyrody to regularne obserwacje i pomiary wybranych elementów przyrody żywej, prowadzone dla uzyskania informacji o zmianach tych elementów w czasie.

Zadaniem monitoringu przyrody jest określenie wpływu zmian środowiskowych na organizmy w celu zapobiegania negatywnym skutkom tych zmian w przyrodzie, a więc uzyskania danych dla zorganizowania skutecznej ochrony gatunków i układów ekologicznych.

Podstawy prawne:

Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220, z późn. zm.) umieszcza monitoring przyrody w ramach monitoringu środowiska . Zgodnie z ustawą, monitoring przyrody ma polegać na obserwacji i ocenie stanu oraz zachodzących zmian w składnikach różnorodności biologicznej i krajobrazowej na wybranych obszarach, a także na ocenie skuteczności stosowanych metod ochrony przyrody, w tym na obserwacji siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt.

Dyrektywa Siedliskowa wymaga monitorowania stanu zachowania siedlisk przyrodniczych, gatunków i dotyczy:

• siedlisk przyrodniczych: 79 siedlisk przyrodniczych,

• gatunków roślin: 49 gatunków / rodzajów / podrodzajów roślin,

• gatunków zwierząt (z wyłączeniem ptaków): 141 gatunków zwierząt.
  

Dyrektywa zobowiązuje również do składania sprawozdań (co 6 lat) z wyników tego monitoringu.

Konwencja o różnorodności biologicznej - zgodnie z nią, monitoring przyrodniczy powinien objąć wszystkie poziomy bioróżnorodności: różnorodność ekosystemową, gatunkową i genetyczną.

Za monitoring przyrodniczy różnorodności biologicznej i krajobrazowej w ramach państwowego monitoringu środowiska odpowiada Główny Inspektor Ochrony Środowiska

Źródło: http://www.gdos.gov.pl/Articles/view/1913/Monitoring_i_dane_przyrodnicze

GDOŚ- Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska

Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska jest instytucją, która odpowiada za realizację polityki ochrony środowiska w zakresie:

• zarządzania ochroną przyrody, w tym m.in. obszarami Natura 2000,
• kontroli procesu inwestycyjnego

Podstawowe zadania Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska

• współudział w realizacji polityki ochrony środowiska w zakresie ochrony przyrody i kontroli procesu inwestycyjnego, w tym:
  • strategicznych ocen oddziaływania na środowisko,
  • postępowań w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko,

• wykonywanie zadań związanych z:
  • siecią Natura 2000 - opracowywanie projektu listy obszarów, nadzorowanie funkcjonowania tych obszarów i prowadzenie ewidencji, składanie raportów i notyfikacji do Komisji Europejskiej,
  • prowadzenie rejestru organizacji zarejestrowanych w systemie ekozarządzania i audytu EMAS,
  • utworzeniem i koordynacją funkcjonowania krajowej sieci "Partnerstwo: Środowisko dla Rozwoju" w Polsce,

• sporządzanie projektu krajowej strategii ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej oraz programu działań,

• opracowywanie programów ochrony zagrożonych wyginięciem gatunków roślin, zwierząt i grzybów,

• wydawanie zezwoleń, w tym m.in.:
  • o odstępstwach od zakazów na terenie parków narodowych oraz rezerwatów przyrody,
  • dotyczących hodowli i rozmnażania zwierząt i roślin, zezwoleń na wywóz za granicę meteorytów i kopalnych szczątków roślin i zwierząt, pozyskiwania gatunków objętych ochroną gatunkową i innych,
  • na utworzenie i prowadzenie ogrodu botanicznego lub zoologicznego, a także ośrodka rehabilitacji zwierząt,

• prowadzenie centralnego rejestru form ochrony przyrody.

Źródło: http://www.gdos.gov.pl/Articles/view/1883/O_GDOS

Organy ochrony przyrody w Polsce

Organami ochrony przyrody w Polsce są: 

• minister właściwy do spraw środowiska (przy pomocy Głównego Konserwatora Przyrody); 
• Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska; 
• wojewoda; 
• regionalny dyrektor ochrony środowiska; 
• starosta; 
• wójt, burmistrz albo prezydent miasta. 

Więcej informacji w zakresie ochrony gatunków rodzimych oraz kwestie związane z gatunkami niebezpiecznymi i inwazyjnymi, zadrzewieniami oraz odpowiednimi wnioskami i opłatami w tym zakresie, a także informacje o pozostałych poza parkami narodowymi formach ochrony przyrody, dostępne są na stronie GDOŚ.

Źródło: https://www.mos.gov.pl/kategoria/199_przyroda/